Kατά την επίσκεψή μου τελευταίως σε μία γειτονική πόλη, κατέληξα στο σπίτι του φίλου μου Β, με τον οποίο με συνέδεε μακριά και στενή γνωριμία. Προς μεγάλην μου έκπληξη, είδα την κυρία του να διαβάζει ένα Μασονικό έντυπον. Την ρώτησα τι είχε συμβεί, ώστε όχι μόνο να ανέχεται τέτοια εφημερίδα στο σπίτι της, μα και να τη διαβάζει τόσον εμβριθώς. Διότι γνώριζα ότι η οικογένεια του πατέρα της ήσαν μεταξύ των πλέον ζωηρών και φανατικών αντιμασόνων που υπήρξαν ποτέ στη Νέα Υόρκη. Μου απάντησε ότι είχε ανακαλύψει το μεγάλο μυστικό της Μασονίας και, αν μου άρεσε, θα μου το αφηγείτο το πώς έφθασε σ᾽ αυτή την ανακάλυψη. Την παρακάλεσα να προχωρήσει. Και να τι μου είπε:
“Λίγο καιρό μετά την αναχώρησή σου από εδώ την τελευταία φορά, έμαθα προς εξαιρετικήν μου αποσβόλωση, ότι ο σύζυγός μου είχε γίνει Μασόνος. Το απέδωσα στην επιρροή σου και δεν χρειάζεται να αναφέρω τι αισθήματα εδοκίμασα απέναντί σου και του συζύγου μου. Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ολόκληρη η οικογενειακή μου ευτυχία έφτασε στο τέλος της. Ωστόσο απεφάσισα να εξακολουθήσω, χωρίς να μιλήσω, την τέλεια εκπλήρωση των καθηκόντων μου ως συζύγου και μητέρας. Τρεις ή τέσσερις μήνες αργότερα, συνέβη ένα περιστατικό που με έκανε να αμφιβάλλω για την ακεραιότητα του συζύγου μου. Ήταν μία από τις παγερώτερες νύχτες του περασμένου χειμώνα, όταν ο σύζυγός μου επέστρεψε σε ώρα πολύ περασμένη και μου είπε: “Μάργκαρετ, μπορείς να κάνεις δίχως το μάλλινο σάλι σου;” Απάντησα ότι μπορούσα. Μου το ζήτησε τότε να του το φέρω, μαζί με μία κουβέρτα. Του τα έφερα και ξανάφυγε αμέσως. Η πρώτη μου σκέψη ήταν να τον ακολουθήσω. Έτρεξα στο παράθυρο και στο φως του φαναριού είδα έναν άλλο άνδρα, που κρατούσε ένα καλάθι και μέσα είχαν ριχτεί το σάλι και η κουβέρτα. Απομακρύνθηκαν αμέσως. Ο σύζυγός μου γύρισε σε μισή ώρα περίπου. Περίμενα ότι το πρωί θα είχε ετοιμάσει κάποια ιστορία για να δικαιολογήσει τη μυστηριώδη διαγωγή του. Αλλά δεν του απέσπασα ούτε λέξη. Απεφάσισα να έχω τα μάτια μου τέσσερα μήπως ανακαλύψω πουθενά το σάλι μου, γιατί θα μπορούσα να λύσω το μυστήριο. Και δεν πέρασε πολύς καιρός, μια μέρα στο δρόμο, που είδα μία γυναίκα να φορά το σάλι μου! Με προσπέρασε βιαστικά.
“Την Αδιάντρόπη!”, σκέφτηκα εκνευρισμένη και τάχυνα το βήμα μου για να την παρακολουθήσω. Από δρόμο σε δρόμο έφθασα σε ένα διαμέρισμα, όπου την είδα να βγάζει το σάλι και να στρώνεται στη δουλειά της. Από την ακόρεστη δίψα μου να μάθω το μυστικό της απιστίας του συζύγου μου έμαθα το όνομά της και τη διεύθυνση της και έφυγα αμέσως για εκεί. Δεν είχε γίνει λάθος, διότι βρήκα εκεί και την κουβέρτα μου. Τότε όμως όλο το μυστικό έλαμψε στα μάτια μου σαν να γράφηκε με ηλιαχτίδες στον ουρανό. Βρήκα και μια ηλικιωμένη χήρα στα τελευταία της, με τρία παιδιά γύρω της, αδελφάκια της κοπέλας που είχα παρακολουθήσει με τόσο υποψία. Από την ετοιμοθάνατη πήρα ένα μάθημα που δεν είχα ονειρευθεί σε όλη τη φιλοσοφία μου, όταν μου αφηγήθηκε την ιστορία της ελεημοσύνης που είχε γίνει αφορμή τόσης δυστυχίας μου. “Δεν ξέρω”, μου είπε, “πώς θα ζούσαμε, αν δεν είχαν την καλοσύνη ν᾽ ασχοληθούν με μας δύο κύριοι, που ήρθαν μία νύχτα και μας άφησαν ένα καλάθι με προμήθειες, μία κουβέρτα, ένα σάλι και πέντε δολάρια. Μόλις άνοιξε η πόρτα, έσπρωξαν μέσα το καλάθι λέγοντας: ῾῾Δεχθήτε και μη ρωτάτε᾽᾽. Κι έφυγαν πριν να ρωτήσουμε ποιοι ήσαν, αλλά προσεύχομαι να τους φυλάει ο Θεός, αυτούς και τους δικούς των μακριά από κάθε θλίψη”.
Έφυγα από εκείνο το σπίτι καλύτερη από ότι το είχα επισκεφθεί”.
“Καλά”, είπα, “μα το μεγάλο μυστικό της Μασονίας, που είπες πως θα μου έλεγες;”
Μου απήντησε: “Είναι αυτό: κάνε το καλό και μη μιλάς γι᾽αυτό“
Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στην ‘Arkansas State Gazette’ την 10η Μαΐου 1849 (Πηγή: Ιλισός, 1958, Τ.11)