Ν.Καζαντζάκης – Ασκητική


Ν.Καζαντζάκης Ασκητική -Salvatores Dei

Summary: Nikos Kazantzakis, a giant figure in Literature, was a fellow Freemason. In this excerpt from his book “Salvatores Dei”, he talks about profound truths and the double path in our lives: the ascending (towards the mind) and the descending route (towards matter). They both emanate from the primitive cause.

 

Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο• καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο• το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή.

Ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει και η επιστροφή• ταυτόχρονα το ξεκίνημα και ο γυρισμός• κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Γι’ αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος.

Μα κι ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η προσπάθεια να δημιουργήσουμε, να συνθέσουμε, να κάμουμε την ύλη ζωή• κάθε στιγμή γεννιούμαστε. Γι’ αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία.

Στα πρόσκαιρα ζωντανά σώματα τα δύο τούτα ρέματα παλεύουν: α) ο ανήφορος, προς τη σύνθεση, προς τη ζωή, προς την αθανασία• β) ο κατήφορος, προς τη αποσύνθεση, προς τη ύλη, προς το θάνατο.

Και τα δύο ρεύματα πηγάζουν από τα έγκατα της αρχέγονης ουσίας. Στην αρχή η ζωή ξαφνιάζει• σαν παράνομη φαίνεται, σαν παρά φύση, σαν εφήμερη αντίδραση στις σκοτεινές αιώνιες πηγές• μα βαθύτερα νιώθουμε: η Ζωή είναι κι αυτή άναρχη, ακατάλυτη φόρα του Σύμπαντου.

Αλλιώς, πούθε η υπεράνθρωπη δύναμη που μας σφεντονίζει από το αγέννητο στο γεννητό και μας γκαρδιώνει -φυτά, ζώα, ανθρώπους- στον αγώνα; Και τα δύο αντίδρομα ρέματα είναι άγια.

Χρέος μας λοιπόν να συλλάβουμε τ’ όραμα που χωράει κ εναρμονίζει τις δύο τεράστιες τούτες άναρχες, ακατάλυτες ορμές• και με τ’ όραμα τούτο να ρυθμίσουμε το στοχασμό μας και την πράξη.