Ανατρέχοντας στην ιστορία, πρώτοι οι Ορφικοί και αργότερα οι μύστες της Ελευσίνας καθιέρωσαν τον εορτασμό των φυσικών εορτών, των Ηλιοστασίων και των Ισημεριών.
Η Εαρινή Ισημερία αποτελεί την αφετηρία νέας εποχής, του Έαρος (Άνοιξη) κατά την οποία τα κατά το χειμώνα βλαστήσαντα ανθούν και αναδίδουν μύρα και εμφανίζουν χρώματα. Η εικόνα αυτή της φύσεως εμφανίζει την ψυχή του μύστη η οποία βαίνει προς το φως με αυξημένες γνώσεις.
Κατά την Εαρινή Ισημερία οι Ήρωες Βράχμα, Ιησούς, Ίακχος, Χιράμ φονεύονται αλλά ανίστανται. Ο θάνατος είναι αλληγορία και σημαίνει τη μεταμόρφωση. Θάνατος στην φύση δεν υπάρχει υπό την έννοια του εξαφανισμού. Οι μύστες δια του θανάτου εικονίζουν τη μεταμόρφωση. Ο φόνος εικονίζει την απαρχή της μεταμόρφωσης. Κατά την Εαρινή Ισημερία ο Ίακχος φονεύεται και εμφανίζεται αντ’ αυτού ο Διόνυσος ο Άνθιος ο οποίος αργότερα μεταμορφώνεται στον Διόνυσο τον Ελευθερέα.
Η φύση κατά την Εαρινή Ισημερία εκδηλώνει χαρά. Και η ψυχή του ανθρώπου εκδηλώνει χαρά. Κατά την Εαρινή Ισημερία οι μύστες των Ορφικών και των Ελευσινίων τελούσαν εορτές. Ο έξω λαός εόρταζε. Περιφερόταν το άγαλμα του Ιάκχου και τελούνταν τα Παναθήναια. Αλλά ενώ οι μύστες εόρταζαν ενσυνείδητα ο έξω λαός εορτάζει χωρίς να έχει συνείδηση της εορτής. Για τον έξω λαό ο εορτασμός δεν είχε ουδεμία σημασία. Η σημασία της εορτής ήταν γνωστή μόνο στους μύστες. Αυτοί ελάμβαναν εικόνες από τη θεία φύση για να εορτάζουν γεγονότα συντελούμενη στην ψυχική τους υπόσταση.
Από της εαρινής ισημερίας μέχρι της θερινής τροπής, το ανιστάμενο πνεύμα εισέρχεται σε αποθέωση. Κατά τη θερινή τροπή εορτάζεται ο Διόνυσος ο Ελευθερεύς, δηλ. ο πλήρης αποχωρισμός της ψυχής από του Ερέβους και η είσοδός της στη διαρκή ημέρα.
Πηγή: Απόσπασμα Ομιλίας Σπυρίδωνος Νάγου, 16.1.1932 (Προσαρμογή Σ.Κ)